¿Trátase diso Alberto? ¿De non meter a pata?
Segundo puidemos ler hai poucos días na prensa, “non meter a pata” foi un das mensaxes principais que desde a sede de Génova do Partido Popular trasladouse ás súas cabezas de cartel para o Congreso e o Senado. Especialmente, apostilaban, agora que as enquisas dan a Feijóo como posible gañador.
Por unha banda, non é de estrañar. O espectáculo que están a dar os distintos líderes populares, empezando polo propio Núñez Feijóo, no que concierne ás súas relacións con VOX nos distintos territorios, ben merece que desde a dirección de Xénova alguén tratase de pór orde a tales agravios, aínda que non lle arriendo a ganancia a quen deba cumprir devandita misión. Sirvan Valencia e Estremadura como penosos exemplos.
Pero, doutra banda, é bastante lamentable pensar que o discurso político ante unha campaña electoral baséese en “non meter a pata”, en lugar de presentar unha proposta programática sólida que indique á cidadanía cales serían as principais liñas de actuación do partido caso de gañar as eleccións e disporse a gobernar.
O certo é que do Partido Popular só coñecemos o refrán da súa canción, “derrogar o sanchismo”, pero afánanse en ocultar o resto da letra da súa cantilena. Claro que, isto último, implica supor que a teñan escrita e non pretendan actuar a modo de “rap” improvisado.
E non serei eu quen se crea o do “rap” improvisado, polo que entendo que no seu “derrogar o sanchismo” terán ben definidas cada unha das estrofas que compoñen a canción e sospeito que, con esa instrución de “non meter a pata”, o que se quere transmitir desde a dirección do Partido Popular é que a ninguén se lle escape nin unha soa da letra de tales estrofas, non sexa que os votantes descubran o que realmente pretende Núñez Feijóo no caso de que alcanzase a presidencia deste país.
Devandito isto, non nos queda máis remedio que aventurar por onde irán as liñas dese programa oculto que non se quere trasladar ao espazo público. E o que parece deducirse de tal exercicio de adiviñación non é algo que poida tranquilizarnos.
Retrotraer a subida das pensións segundo o IPC, revisar as subidas do Salario Mínimo Interprofesional, derrogar a Lei de Eutanasia, avanzar na privatización dos servizos públicos esenciais, derrogación de leis e volta aos recortes na sanidade e a educación públicas -en contra do apreso en tempos de pandemia-, volver ao copago dos medicamentos, reconsiderar o Ingreso Mínimo Vital, reformar o sistema de Bolsas e Axudas ao estudo de forma que, ao modo de Ayuso, alcancen ao alumnado en centros privados das familias máis podentes, eliminar os impostos ás grandes fortunas e ás empresas máis boiantes, parálise do avance do feminismo –violencia intrafamiliar- e dos dereitos do colectivo LGTBI,… son algunhas das cuestións que a todos véñensenos á cabeza ao tratar de interpretar o que pode resultar dun goberno de Núñez Feijóo, máxime se vemos o que xa está a ocorrer cos pactos PP-VOX en concellos e comunidades autónomas.
De aí a arenga de Génova aos seus candidatos para “non meter a pata”. Non dar demasiadas pistas aos votantes, non sexa que ao final se acabe descubrindo a verdadeira letra da canción, o programa oculto do PP.