23X-eleccións e 1.273 razóns.-
Son 1.273 os días que durou esta XIV Lexislatura. E son, por tanto, 1.273 as razóns polas que o próximo 23 de xullo non debese haber dúbida algunha en referendar ao actual goberno de Pedro Sánchez. E os argumentos para tal decisión non son outros que os avances sociais, económicos e incrementos de dereitos que se produciron ao longo desta lexislatura e, todo iso, a pesar da pandemia, do volcán e da guerra de Ucraína.
Fagamos un somero repaso dos fitos máis importantes que se produciron ao longo deste período, algún dos cales, por si só, bastaría como aval para avaliar positivamente estes 1.273 días.
Salario Mínimo Interprofesional.-
Baste lembrar que durante o oito anos de goberno do Partido Popular, con Rajoy á fronte, a subida foi dun 14%, para pór no seu xusto valor o que supuxo unha subida do 47% no período de goberno de Pedro Sánchez. De 10.290 a 15.120 euros. Practicamente unha subida anual de 5.000 euros.
En España esta subida afectará a 2,5 millóns de traballadores, segundo estimacións dos sindicatos e que incumbe especialmente a mulleres e a mozas. En Galicia, a Delegación do Goberno indica que son ao redor de 100.000 as persoas beneficiadas por esta medida.
Por certo, os agoreiros que desde o sector empresarial e economistas conservadores salientaban acerca da segura e insoportable perda de emprego que xeraría esta medida puideron observar como o efecto foi precisamente o contrario.
Pensións.-
Fronte ás políticas dos gobernos do Partido Popular que queren convencernos de que a única maneira de soster o modelo de pensións públicas é aplicando recortes e perda do poder adquisitivo, acordémonos desa subida do 0,25% (custaba máis o envío da carta que se mandou aos xubilados que a subida das súas pensións).
Os socialistas entendemos que é preciso lograr unhas pensións dignas que manteñan o poder adquisitivo e teñan un futuro asegurado. Para iso, é necesario realizar achegas á Seguridade Social, volver encher a «hucha das pensións» que o goberno de Rajoy encargouse de baleirar utilizándoo para outros fins, e profundar na xustiza social con políticas redistributivas que logren que acheguen máis aqueles que máis teñen, grandes empresas e grandes fortunas.
Dese modo, o goberno de Pedro Sánchez ingresou este ano 3.000 millóns na «hucha de pensións», estableceu impostos á Banca, grandes empresas e grandes fortunas, e estableceu que o incremento anual das pensións correspóndase co ïndice de Prezos ao Consumo (IPC), o que supuxo, neste ano, unha subida do 8,5% das pensións, co compromiso, ademais, de incrementar por encima deste índice as pensións mínimas nos próximos orzamentos.
En Galicia, a repercusión da subida das pensións afecta a 760.321 pensionistas (datos de abril-2023) distribuídos, por provincias, da seguinte forma:
A Coruña……………..300.258
Lugo…………………..112.040
Ourense……………….104.456
Pontevedra……………243.567
Aos que habería que sumar os 47.454 pensionistas pertencentes a Clases Pasivas (datos de abril-2023), distribuídos por provincias do seguinte modo:
A Coruña…………….. 21.838
Lugo……………………6.576
Ourense……………….. 5.692
Pontevedra……………13.348
Ingreso Mínimo Vital.-
Dise moi pronto, pero é un novo dereito que incumbe a aquelas persoas que teñen a desgraza de caer no pozo da pobreza e que a maioría dos cidadáns deste país entendemos que deben recibir o apoio necesario para unha vida minimamente digna e, ademais, teñan a posibilidade de saír dese pozo no cal ningún estamos libres de precipitarnos. Os datos de maio de 2023 fálannos de 1.807.834 beneficiarios en España e de 81.930 en Galicia, distribuídos, por provincias, da seguinte forma:
A Coruña…………….. 33.881
Lugo…………………..11.020
Ourense……………….10.175
Pontevedra……………26.854
Educación – Leis – Bolsas e axudas.-
A Lei Orgánica 3/2020, de 29 de decembro, pola que se modifica a Lei Orgánica 2/2006, de 3 de maio, de Educación (LOMLOE) e a Lei Orgánica 3/2022, de 31 de marzo, de ordenación e integración da Formación Profesional, constitúen dous grandes fitos para a mellora do noso Sistema Educativo, nomeadamente do noso Sistema Educativo Público. A esta dúas, habería que sumar a Lei Orgánica 2/2023, de 22 de marzo, do Sistema Universitario (LOSU). As tres leis dan boa conta do esforzo do goberno por acordar no actual e complexo arco parlamentario un marco lexislativo de futuro para a educación no noso país.
Ademais diso, debemos destacar o incremento orzamentario do Ministerio de Educación e Formación Profesional, un 62% respecto do último orzamento de Rajoy, pero de que me gustaría destacar a partida de Bolsas e Axudas ao Estudo. Unha partida que conta con 2.548 millóns de euros, o que representa máis de 1.000 millóns de euros respecto do seu equivalente no último goberno do Partido Popular, no ano do presunto milagre económico de Rajoy.
Estímase en máis dun millón os beneficiarios dalgún tipo de bolsa ou axuda, cifra que en Galicia anda preto dos 100.000 estudantes perceptores de Bolsas e Axudas ao Estudo.
Sanidade.-
O Sistema Nacional de Saúde tivo un protagonismo crucial durante a pandemia que nos tocou padecer. O Sistema Sanitario Público, así como o Sistema Educativo, non foron inmunes aos anos de recortes dos gobernos do Partido Popular e puidéronnos mostrar con toda crueza a necesidade de contar cuns servizos públicos esenciais fortalecidos e ben dimensionados, coherentes cun Estado do Benestar de calidade.
Sen dúbida ese foi un dos obxectivos básicos do goberno de Pedro Sánchez, recuperar o noso Sistema Sanitario Público e dotalo dos recursos materiais e humanos necesarios, así como do marco lexislativo preciso, para alcanzar o nivel de calidade requirido a un servizo público que debe ser de acceso universal e gratuíto.
Eliminar os copagos da era Rajoy que implicaban aos sectores máis vulnerables ter que elixir entre comprar alimentos ou medicamentos, o Plan de Acción de Saúde Mental dotado con 100 millóns de euros, o novo Plan de Saúde Bucodental que beneficiará a máis de sete millóns de persoas, o Plan de Acción de Atención Primaria e Comunitaria dotado con máis de 1.000 millóns de euros, o Plan de Investimentos en Alta Tecnoloxía (Plan INVEAT) con 795 millóns de orzamento, a Estratexia Nacional de Saúde Dixital, con máis de 800 millóns de euros nos anos 2021, 2022 e 2023, o Plan de implantación da carteira de xenómica no SNS, con 100 millóns de euros en 2023; o Plan de Enfermidades Raras (incluída ELA), cuns 70 millóns de euros este ano, son bos exemplos da actuación do goberno en materia de saúde.
Baste con sinalar que o incremento do orzamento do ano 2023 do Ministerio de Sanidade é un 151% maior que o último orzamento do goberno do Partido Popular.
Lei de Eutanasia.-
A «Lei Orgánica 3/2021, de 24 de marzo, de regulación da Eutanasia» é un. novo fito, un novo dereito para todo o conxunto da sociedade que, como sempre, vén da man dun goberno socialista. Como se indica no preámbulo da lei: «A presente Lei pretende dar unha resposta xurídica, sistemática, equilibrada e garantista, a unha demanda sostida da sociedade actual como é a eutanasia. A eutanasia significa etimológicamente «boa morte» e pódese definir como o acto deliberado de dar fin á vida dunha persoa, producido por vontade expresa da propia persoa e co obxecto de evitar un sufrimento».
Reforma Laboral e Emprego.-
O «Real Decreto-lei 32/2021, de 28 de decembro, de medidas urxentes para a reforma laboral, a garantía da estabilidade no emprego e a transformación do mercado de traballo» constituíu todo un fito de face, fundamentalmente, á estabilidade no emprego, co incremento sen parangón da contratación indefinida, e restaurando o equilibrio de forzas nas negociacións sindicatos-patronal, ao situar novamente os convenios colectivos de sector como base para os convenios de empresa.
Este titular de EL PAÍS, do pasado 2/xuño/2023, dá boa conta do que a Reforma Laboral, acompañada dun bo puñado de medidas postas en práctica polo goberno, significou para o incremento do emprego no noso país:
Lei de Dependencia.-
O Sistema para a Autonomía e Atención á Dependencia constituíu unha nova conquista social que, debemos lembralo, veu da man dos socialistas, concretamente do goberno de José Luís Rodríguez Zapatero.
Os 3.522 millóns de euros que se contemplan nos orzamentos para o ano 2023 para esta partida representan unha subida do 150% respecto do último orzamento de Rajoy no ano 2018.
En España, a data 31/maio/2023, son xa 1.534.424 persoas, e en Galicia 73.720, as persoas que teñen dereito a esta prestación.
Fondos Europeos.-
Que dicir duns Fondos Europeos, 140.000 millóns de euros, conseguidos grazas á iniciativa e liderado de Pedro Sánchez en Europa que, desde o minuto cero da pandemia, impulsou este «Plan Marshall» á europea co fin de que a solidariedade e o esforzo conxunto permitise conseguir o obxectivo de que ninguén quedase atrás por culpa das consecuencias socioeconómicas da COVID-19.
Iso si, Pedro Sánchez tivo o maior inimigo dentro de casa. Foi o Partido Popular quen tratou por todos os medios de impedir que eses fondos chegaron a España. E tiveron que ser as autoridades europeas quen afeasen esa conduta e valorasen moi positivamente a xestión do goberno español dos fondos. Os titulares dO PAÍS do 31/xaneiro/2022 e dO PLURAL do 18/febreiro/2023 son concluíntes:
Excepción Ibérica.-
Unha das consecuencias desastrosas da guerra de Ucraína foi o forte incremento dos custos da enerxía. A enerxía eléctrica non foi unha excepción. España e Portugal lideraron o que se denominou a «Excepción Ibérica», o mecanismo que impón un límite ao prezo de gas que se utiliza para producir electricidade para baixar o prezo final da luz.
Tamén aquí, do mesmo xeito que aconteceu cos Fondos Europeos, o Partido Popular, acuñando o termo de «timo ibérico», tratou por todos os medios de impedir a posta en práctica deste mecanismo regulador no noso país. Unha medida que conseguiu rebaixar a factura eléctrica nos fogares españois en máis de 5.000 millóns de euros.
ERTES.-
A implementación dos ERTES, derivada das consecuencias da pandemia no tecido produtivo do noso país, conseguiu evitar o peche de 500.000 empresas e impediu que quedasen sen emprego 3,5 millóns de traballadores. Como ben se pode ver, nada que ver co acontecido na crise liderada polo Partido Popular de Mariano Rajoy.
O modelo de xestión da crise económica levada a cabo polo Partido Popular só ocupouse de salvar á Banca, pola contra, o goberno de Pedro Sánchez ocupouse de salvar a empresas e traballadores.
Lei de Vivenda.-
A primeira norma na historia da nosa democracia que desenvolve o dereito constitucional a unha vivenda digna. Consolida o dereito á vivenda como quinto pilar do Estado do Benestar e aborda o problema da vivenda en toda a súa dimensión. Facer da vivenda un dereito para que deixe de ser un problema.
Faise así honra á Constitución do noso país, tomando decisións e achegando solucións. Os socialistas defendemos á maioría, fronte ás elites e os fondos de investimento, que defende o Partido Popular e que pretenden que a vivenda sexa un artigo de luxo e destinado á especulación.
A Lei de Vivenda é o compromiso socialista cos mozos do noso país e cos sectores máis vulnerables da nosa sociedade, contemplando ademais a creación dun parque público de 183.000 vivendas de aluguer asequible.
Desigualdade.-
Si de titulares trátase, debo manifestar que un dos que máis orgulloso estou, cuestión que creo que será compartida, é o de eldiario.é que poño a continuación. Sobran as palabras:
…SUMA E SEGUE.-
Sen dúbida, que poderiamos seguir coa «Suma e Segue» desta XIV Lexislatura, pero creo que as actuacións destacadas neste post son o suficiente relevante como para que, nas eleccións do 23-X. poidamos completar a lema de «vota o que pensas» do seguinte modo:
