A vileza da desmemoria hist(é)rica

Si, permítanme cualificar de histérica esa chamada á desmemoria que de forma recorrente realízase desde certos sectores da nosa sociedade (non fai falta nomealos) cada vez que se pretende calquera actuación que teña que ver co sucedido no noso país durante o goberno franquista.

Define a Real Academia Española (RAE) o concepto de “histeria colectiva” como “aquel comportamento irracional dun grupo ou multitude produto dunha excitación”. É por iso que non dubido na aplicación de tal atributo a esa defensa cetrina da desmemoria, a esa defensa do silencio e do esquecemento dunha época negra do noso recente pasado histórico e que só pode entenderse desde o despropósito e desde a histeria. O de irracional está claro, o da excitación … seguro que eles saberán ben o porqué.

Diario de Pontevedra, 23/01/2025

Porque irracional é pretender enterrar baixo o pesado pano do esquecemento o acontecido na nosa guerra civil e nos 40 anos da ditadura de Franco. Irracional é pretender soterrar calquera tempo pasado, eliminando dese modo o papel que, en palabras de Cicerón, ten a historia como “magistra vitae”, como mestra da vida.

Imaxínanse a sensación de cínica felicidade de todos aqueles que, pretendendo perpetrar crimes de lesa humanidade, xenocidios ou outro tipo de atrocidades, tivesen a seguridade de que os seus actos quedarían sempiternamente borrados da memoria, que nunca atravesarían a fronteira do recordo, que quedarían salvagardados baixo a pesada laxa do esquecemento perpetuo.

Emilio Lledó, no na súa obra “Os libros e a liberdade”, fálanos da necesidade e da importancia de coñecer as cicatrices: “A mirada da memoria non abre feridas, senón que impide, ao coñecer polo menos as cicatrices, o ferir de novo”.

Comillas
Autor de la cita

«A mirada da memoria non abre feridas, senón que impide, ao coñecer polo menos as cicatrices, o ferir de novo»

Emilio Lledó

Unha mirada, a de Lledó, que engarza perfectamente coas palabras de Gonzalo Adrio que dan título ao seu libro: “Sen odio, sen rencor, pero co recordo vivo”.

Recordo vivo, visión das cicatrices, sen odio, sen rencor, para impedir o ferir de novo. A historia, a memoria, como pedagoxía vital para a construción dun novo tempo. A historia, a memoria, como acción intelixente para labrar con solidez un futuro que evite caer nos erros do pasado.

Volvo a Lledó para finalizar con esta cita: “Só desde o presente que sabe do seu propio pasado é posible pensar e construír o futuro”.

Grazas por compartilo nas túas redes:

Deixa unha resposta

O teu enderezo electrónico non se publicará Os campos obrigatorios están marcados con *