A puta boliña
Contábame un gran amigo que, cando veu estudar a carreira universitaria a Madrid, os seus pais, xente modesta, advertíronlle que nunca fixese caso dos trileiros que se instalaban nas rúas madrileñas. Que os trileiros, por moito que llo fixesen ver fácil, contaban con ganchos para incentivar a participación de xente honrada que pronto vería desaparecer os seus diñeiros. Pero, ademais, tamén lle insistiron en que nin sequera se detivese a ver o espectáculo porque, ademais dos que actuaban como ganchos, alí colocábanse hábiles carteiristas desexosos de afanar os cartos dun público concentrado nos pases da boliña.
Pois ben, a situación política actual, seguíame dicindo o meu amigo e non puiden menos que coincidir plenamente con el, lembráballe ese episodio dos seus anos mozos. Tamén agora hai moita xente tratando de que só focalicemos a boliña que interesa a dereitas e populistas e esquezámonos de todo o demais. Mentres tanto, tranquila e sutilmente, tentan roubarnos a carteira.
Deste xeito, na axenda pública, no debate público, esa puta boliña, a súa puta boliña, en palabras do meu interlocutor, é do único que queren que se fale. O peor é que moitas veces, e ao noso pesar, conségueno.
A puta boliña adopta diversas formas para que non canse. A puta boliña supón sacar un día á ETA ao estrado, outro día tócalle a quenda ao independentismo, noutra ocasión tócalle a vez á reforma da sedición e da malversación, outrora á malvada inmigración ou, por pór un exemplo máis, aos efectos indeseados da lei do só si é si. Claro está, e aínda para máis inri, deformando e desfigurando talles materias.
E mentres tratan de facernos ver a puta boliña que toque ese día, pretenden lograr que os grandes avances sociais desvanézanse e apenas ocupen espazo nos medios de comunicación, nos faladoiros e nas conversacións familiares e de bar.
Parecese así que a subida do salario mínimo, un 47%, a maior da historia nunha lexislatura, que beneficia en gran medida a mulleres e novas e que contribúe en boa medida a reducir a brecha salarial, quede nun asunto menor, que pase no bico dos pés e, aínda así, coa infame apostila de que provoca diminución do emprego, cuestión ben desmentida pola realidade dun país que conta nestes momentos co seu máximo histórico de persoas ocupadas.
Unha puta boliña para que a aprobación de novos dereitos, como o Ingreso Mínimo Vital ou a Eutanasia, non merezan un titular, como tampouco unha Reforma Laboral que devolveu dignidade e dereitos aos traballadores e conseguiu unha diminución histórica do traballo temporal no noso país.
Obviamente, a puta boliña nunca sinala aos 1.000 millóns que o goberno de Pedro Sánchez destina de forma finalista á Atención Primaria nos CC. AA., nin aos 100 millóns do plan de Saúde Mental, nin ao 40% máis de prazas en formación sanitaria especializada ou o 36% máis en Medicina de Familia. E moito menos sinálanos, a puta boliña, aos recortes en sanidade pública efectuados polo Partido Popular dunha Ana Pastor á que, cando fala deste tema, convenlle, e moito, a súa desmemoria selectiva.
A puta boliña tampouco apunta nunca á maior partida de Bolsas e Axudas da historia para os nosos estudantes, menos aínda á gran aposta histórica pola Formación Profesional. Non digamos xa o que supón o garantir a subida das pensións segundo o IPC.
Unha puta boliña coa que pretenden que ignoremos os beneficios na factura da luz da excepción ibérica (un total de 4.500 millóns de aforro) que, xunto co resto de medidas despregadas polo Goberno, conseguen que teñamos a menor inflación dos países da nosa contorna. Que imos dicir de quen pretenderon entorpecer, cando non impedir, que os fondos europeos chegasen ao noso país.
Coa palabra panoplia, segundo dinos o dicionario, denomínase a unha colección de armas ordenadamente dispostas. Pois ben, os trileiros actuais teñen aumentado a súa colección de forma acorde cos tempos. Redes sociais, canles de televisión ou emisoras de radio son hoxe puntas de lanza onde ganchos e carteiristas actúan con maior eficacia. Ollo!, todo iso sen cambiar o obxectivo básico das súas accións: estafar ao espectador.
Non debemos distraernos nin minimizar os efectos que perseguen quen dirixen o xogo do trile. Tócanos, por responsabilidade, expandir e facer bo uso do consello dos pais do meu querido amigo: “Nunca mires á puta boliña e márchache de calquera sitio onde se instalen os trileiros cos seus ganchos e carteiristas”. Un gran consello para onte que segue sendo excelente para hoxe.
Nota: Artigo publicado no diario dixital infoLibre o 16/02/2023 (https://www.infolibre.es/opinion/plaza-publica/puta-bolita_129_1427701.html)